LIST PASTERSKI
BISKUPA ZIELONOGÓRSKO-GORZOWSKIEGO
NA WIELKI POST 2013
Umiłowani Diecezjanie!
1. W Środę Popielcową rozpoczął się czas czterdziestodniowego przygotowania do Świąt Paschalnych. Poprzez obrzęd posypania głów popiołem na nowo uświadomiliśmy sobie, że całe nasze życie musi być stałym nawracaniem się, odrzucaniem grzechu, szukaniem dróg do pogłębienia więzi z Bogiem, który jest sensem i celem ludzkiego życia.
Czasy, w jakich żyjemy nie są łatwe. Niezmienne normy moralne są poddawane krytyce. Propaguje się styl życia niezgodny z Ewangelią. Usiłuje się ingerować w sposób przekazywania życia i proponuje się model małżeństwa i rodziny sprzeczny z nauką Chrystusa. Otwarcie krytykuje się Kościół, jego pasterzy i wiernych świeckich, za odwagę głoszenia niewygodnych prawd. To wszystko nie pomaga w prowadzeniu chrześcijańskiego życia. Dlatego Kościół, który przez Ducha Świętego umacnia w człowieku ochrzczonym świadomość bycia dzieckiem Boga, w okresie Wielkiego Postu przypomina wypróbowane metody powrotu na drogę świętości.
Już w Środę Popielcową słyszeliśmy wezwanie do odnowienia praktyki codziennej modlitwy, do podejmowania pokuty i pełnienia uczynków miłości, zwłaszcza wobec ludzi chorych, starszych, biednych i skrzywdzonych.
W każdą niedzielę Wielkiego Postu podczas Gorzkich Żali odprawianych w naszych kościołach będziemy mogli rozważać Mękę Pańską, a w piątki – uczestniczyć w Drodze Krzyżowej. W parafiach organizowane będą rekolekcje, w czasie których będziemy słuchali słowa Bożego, które ma moc przemieniać ludzkie serca.
My wszyscy, duchowni i wierni świeccy diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, jesteśmy zaproszeni do gorliwego przyjęcia tego szczególnie istotnego, rozbrzmiewającego od dwóch tysięcy lat, wezwania Jezusa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15).
2. Tegoroczny Wielki Post jest – dla nas, chrześcijan, i dla całego świata – czasem, w którym przeżywamy niespodziewaną decyzję Ojca Świętego Benedykta XVI o rezygnacji z pełnienia posługi Piotrowej w Kościele naszych czasów.
Patrzymy na tę decyzję przez pryzmat wiary. Dostrzegamy u papieża szczególne oddanie się posłudze Bogu i Kościołowi. Widzimy jego odpowiedzialne angażowanie się w trudne sprawy współczesności. Dziękujemy więc Bogu za tego wielkiego apostoła Jezusa Chrystusa, wybitnego teologa i aktywnego duszpastersko papieża. Wraz z całym Kościołem dziękujemy Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI za jego miłość, wiarę i nadzieję, którymi się odznaczał. Dziękujemy również i za to, że podczas całego swojego pontyfikatu tak wielkim szacunkiem obdarzał swojego poprzednika, bł. Jana Pawła II.
Ufamy, że po zakończeniu swojej misji i po zamieszkaniu w klasztorze na terenie Watykanu modlitwą, ofiarą i pracą stosowną do posiadanych sił będzie on wspierał swojego następcę. Pamiętajmy o modlitwie za Ojca Świętego Benedykta XVI, prosząc o łaskę i dary Ducha Świętego na kolejny etap jego życia.
3. W czasie Wielkiego Postu podejmujemy wysiłek realizowania programu trwającego Roku Wiary. Szybko mijają dni i miesiące tego Roku. Zadanie jakie w związku z tym czasem otrzymali chrześcijanie ma polegać na coraz głębszym przylgnięciu do Jezusa Chrystusa. To Jezus w mocy Ducha Świętego prowadzi nas do Ojca. To Jezus, jedyny Pośrednik między Bogiem a ludźmi, przez swego Ducha wzbudza w nas entuzjazm wiary i zapał do ewangelizacji. Z wiary, mówi Ojciec Święty Benedykt XVI, rodzi się miłość. Wiara bez miłości umiera. Miłość do Chrystusa pobudza do miłości bliźniego. „Wiara bez uczynków jest martwa” – pisze w swoim Liście św. Jakub. Naszą wiarę chcemy realizować m.in. przez wypełnianie uczynków miłosierdzia względem duszy i względem ciała. Przypomnijmy je: grzeszących upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych, głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w dom przyjąć, więźniów pocieszać, chorych nawiedzać, umarłych grzebać (KKK 2447).
W każdą niedzielę podczas Mszy św. publicznie wyznajemy wiarę. Rok, który przeżywamy, zachęca również do tego, aby pogłębić znajomość prawd wiary. Zechciejmy sięgnąć po Katechizm Kościoła Katolickiego, czy dokumenty Soboru Watykańskiego II, by przez częstą lekturę nawet niewielkich fragmentów poszerzyć wiedzę na temat Boga, Kościoła i życia chrześcijańskiego. Rok Wiary zobowiązuje nas też do bardziej odważnego życia chrześcijańskiego, opartego na Ewangelii i nauczaniu Kościoła. Wiara nakłada na nas obowiązek upominania się o poszanowanie praw katolików i chrześcijańskiej tradycji, na której przez tyle wieków budowaliśmy naszą tożsamość. Jesteśmy wdzięczni tym wszystkim osobom, które o tym pamiętają. W ostatnim czasie słowa uznania należą się tym posłom, którzy w parlamencie stanęli w obronie małżeństwa i rodziny.
Wielki Post stanowi okazję do zadania sobie szeregu pytań. Między innymi o to, jak włączyliśmy się w Rok Wiary? Czy w miejscach publicznych przyznajemy się do wiary? Czy protestujemy, gdy obraża się imię Boga, Kościół lub kpi się z Bożych przykazań? Czy modlitwą i czynami miłości bliźniego pomagamy ludziom wątpiącym przybliżyć się do Boga?
Kończąc ten wielkopostny list, będący znakiem zatroskania o Was, Umiłowani Diecezjanie, przypominam słowa Chrystusa, które stały się mottem roku duszpasterskiego: „Być solą ziemi”. Być solą ziemi to nadawać chrześcijański smak życiu rodzinnemu i społecznemu; to nie pozwalać, by nasze myślenie i działanie karmiło się lekturą wrogiej Kościołowi prasy, oglądaniem antykatolickich programów telewizyjnych, bezkrytycznym korzystaniem z Internetu. Drodzy Diecezjanie, zabiegajcie o to, aby treści religijne nie były eliminowane z naszego codziennego życia.
Ufam, że nasza wędrówka ku Świętom Zmartwychwstania Pańskiego będzie owocna. Niech spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem pomaga nam przezwyciężać codzienne trudy i przyczynia się do budowania w naszych środowiskach i w całym świecie cywilizacji miłości.
Powierzając Was Matce Bożej Cierpliwie Słuchającej, z serca Wam błogosławię.
+Stefan Regmunt
Biskup Zielonogórsko-Gorzowski